Brief aan mijn kleindochter 2 - kleur de wereld mooi

Lieve kleindochter, toen jouw moeder geboren werd in 1982 noemden wij haar Anne. Vlak daarna kreeg plaatsgenoot Herman van Veen een dochter die hij ook Anne noemde en voor wie hij een prachtig lied schreef…

Wij hebben het plaatje grijsgedraaid voor onze Anne en voor onszelf. De woorden van het refrein wil ik ook graag aan jou meegeven.

Herman van Veen: Anne

Anne, de wereld is niet mooi maar jij kunt haar een beetje mooier kleuren.
Anne, je hebt nog heel wat voor de boeg maak je geen zorgen daarvoor is het nog te vroeg, veel te vroeg.

Jij kleurt de wereld mooier

Lieve kleindochter ook jij kunt de wereld mooier kleuren, al stop je kleurpotloden nu alleen nog maar in je mond. Je kleurt de wereld mooier door een stralende lach en vrolijke ogen, door te zijn wie je nu bent en door je armpjes uit te strekken naar de mensen die je kent. Jij bent mijn voorbeeld en ik probeer jouw voorbeeld te zijn. We zingen samen en maken samen muziek daar gaan we allebei van stralen.

Je hebt heel wat voor de boeg

Ik probeer nu ook jouw voorbeeld te zijn voor later. Zoals Herman zingt heb jij nog heel wat voor de boeg. Een boot heeft een boeg aan de voorkant. Die boeg vangt de golven op. Ik ben 60 jaar en iedereen die deze leeftijd bereikt, heeft stormwinden meegemaakt waarbij je bang was dat de golven over de boeg zouden komen. Ik ook. En soms kwamen ze over de boeg, zo erg dat we voor ons leven vreesden. En altijd werden de stormen weer stil.

Hoe stil je de storm?

Door te weten dat de lucht niet altijd donker is, de zee niet altijd zwart en de golven rustig worden als de wind gaat liggen. Alles kun je een kleur geven en als je dat doet dan zie je opeens sterren in die donkere stormlucht.
Hey, daar zingen we samen over:

Twinkle, twinkle, little star,
how I wonder what you are.
Up above the world so high,
like a diamond in the sky.
Twinkle, twinkle, little star,
how I wonder what you are.

Op de melodie van:

Altijd is kortjakje ziek,
midden in de week maar ’s zondags niet.
’s Zondags gaat zij naar de kerk,
met een boek vol zilverwerk.
Altijd is kortjakje ziek,
midden in de week maar ’s zondags niet.