De Camino Portugues, van Vila do Condo naar Sao Felix

De tweede wandeldag 

Van Vila do Condo naar Sao Felix

Weer langs de oceaan. Weergaloos mooi. Fijne groep om mee te lopen of te verlaten voor een lange solotocht. De route staat overal aangegeven met de gele schelpen of met gele pijlen. Iedere ochtend nemen we met Jaap de route van die dag door. Communicatie verloopt verder via de groepsapp. Het voelt daardoor veilig om alleen te lopen. Voor mij is deze back-up nodig. 

Prachtige tegeltableaux, beelden en moderne kunst. De steeds aanwezige oceaan brengt rust. Einde middag krijg ik een helse pijn in mijn schouder. In de rechtervoet begint de zenuwpijn weer op te spelen. Vorig jaar ben ik geopereerd aan een Mortons neuroom, een woekerende voetzenuw,  aan de linkervoet. Daardoor kan ik nu de Camino lopen. Thuis maar meteen de operatie aan de rechtervoet in gang zetten.

De aankomst in Sao Felix

De route is weer prachtig. Via een trap met bijna vierhonderd treden komen we gezamenlijk aan bij het schitterende hotel in Sao Felix. We zien de oceaan in de diepte liggen daar hebben we straks nog geluncht. De pijntjes zijn meteen vergeten. Na aankomst op de slaapplek douchen en tijdens het douchen wassen wat nodig is: shirt, slip en sokken. Alles afspoelen, afdrogen of droogrollen. Hele rugzak leeg halen. Dingen die weg kunnen wegdoen, de rest luchten en klaar leggen voor de volgende dag. Trainingspak aan met sportsandalen of sneakers en richting avondeten. 

De kruisweg

In dit geval moeten we naar een restaurantje onderaan de trap. Dalen is veel enger dan stijgen, de trap is ook zo steil. Mijn ogen laten me weer eens in de steek, zeker in de schemering, zie ik geen diepte. Ik word bang en boos omdat weer kunnen autorijden met goede ogen een belangrijk doel van deze Camino was. Ik krijg hulp op de steile trap en Henk vertelt dat de trap een Kruisweg is. Hij laat mij de veertien staties zien, zeven aan iedere kant van de trap. De angst verdwijnt als ik halverwege ben. Het vertrouwen komt terug. Dan sta ik stil. Ik besef dat ik vanuit de voordeur in Soest helemaal met openbaar vervoer gekomen ben waar ik nu sta, op de Kruisweg in Sao Felix in Portugal. Ik hoef helemaal geen auto te rijden, zeker niet als alles in mij zich daartegen verzet. Ik hoef mijn doelen niet altijd te halen, ik mag ze loslaten, hier en nu op de Kruisweg . 

Nog 250 kilometer

Het restaurantje is weer een unieke ervaring. Het eten is boers dus vers, puur,  eenvoudig en heel erg lekker. We eindigen met gezang voor een jarige Portugese klant. Die avond moeten we weer de trap op naar het hotel. Vederlicht voel ik me. Hier, op de Kruisweg begint voor mij de Camino. Met 25 km en 1200 traptreden in de benen èn de wetenschap dat er nog 250 kilometer van de Camino voor me ligt, zak ik in een weldadige diepe slaap.

Bom Camino,
Nicolette

Lees hier alle dagverslagen over de Camino Portugues